รีวิวเที่ยวย่างกุ้ง (Yangon) รีวิวเที่ยวพม่า myanmar ด้วยตัวเอง

การเดินทางครั้งนี้ เราไว้วางใจพี่แดงให้ดูแลเรากับเพื่อน เพราะถ้าประทับใจอะไรแล้ว ก็ยากที่จะนอกใจจริงๆ และอีกอย่าง ไปย่างกุ้งกับแอร์เอเชีย ไม่ใช่ประหยัดแค่ค่าตั๋ว แต่ประหยัดตลอดทริปกับแอร์เอเชีย นะจ้ะ

อ๊ะๆๆ ไม่ต้องงง Air Asia เค้าไม่ได้ดูแลแค่การเดินทางหรอกค่ะ  อยากรู้ก็ต้องตามเรามา บอกได้แค่นี้ละ…..

ถ้าจะไปก็ไปด้วยกันนะ … ไปคนเดียวไม่เอาอ่ะ !!

เกือบลืมเล่าความวายป่วงของเรากับเพื่อนไป ก็บอกแล้วว่า เป็นคนเทาๆ วัดก็เข้า เหล้าก็กิน

เช้านี้ ( 5 พ.ค. 61) เราบินไฟท์ 07.15 น. แต่เมื่อคืนตี 3 ก็ ยังไม่ได้หน๊อนนนน น (ทำนองเพลง เฉยเมย)

แต่การเดินทางเช้านี้ก็ไม่ได้มีอุปสรรคอะไรเลย เช็คอินก็ง่ายแสนง่าย ทันใจวัยรุ่น ผ่านตู้คีออส ไม่ต้องต่อแถวให้เมื่อยตุ้มอีกต่อไป ส่วน ตม. อะเหรอ สบ๊ายยยย ย อุปสรรคอย่างเดียวตอนนี้เห็นที ก็มี แต่ง่วง แหละค่าาาา

อ้าว ตอนแรกนึกว่าง่วงอย่างเดียว ขึ้นเครื่องปุ๊บ ทำไมหิวด้วยอ่ะ ! แต่เรื่องปากเรื่องท้อง แอร์เอเชียก็ไม่เคยละเลยนะคะ เราเลยจัด ลาซานญ่าไก่ ร้อนๆ เป็นอาหารเช้านี้ ส่วนของเพื่อนคือ ข้าวไก่ผัดพริกเสฉวน แอบกินไปคำ อร่อยเหมือนกันเลย

เอาจริงๆ แอบหวั่นๆ อาหารที่นู้นอยู่เหมือนกัน กลัวไม่ถูกปาก แล้วจะไม่เจริญอาหาร งั้นเลยถือโอกาสนี้ กินอะไรที่ถูกปาก ให้พุงกางๆ ไว้ก่อน ความกักตุนอาหารก็มา..

ท๋าด๊า ……. เวลา 08.00 น. ตามนาฬิกาเมียนมาร์ อันตัวเราก็อยู่ต่างประเทศแล้วจ้า ซึ่งที่นี่เวลาจะช้ากว่าบ้านเรา 30 นาที

และสิ่งแรกที่มาถึง หลังจากก้าวลงจากเครื่อง เด็กติดโซเชี่ยลอย่างเราก็พุ่งหลาวไปเคาท์เตอร์ MPT เลยค่ะ เป็นเครือข่ายมือถือในพม่านั้นแหละ  ซึ่งทางพนักงานจะทำการแกะเครื่องเปลี่ยนซิมการ์ดให้เราตรงนั้นเลย ราคาไม่แพง แต่อินเตอร์เน็ตแรงใช้ได้ โดยเราเลือกแพ็กเกจ 5000 MB ราคาก็  5,000 จ๊าด (ประมาณ 119 บาทไทย)

ถ้าคุณโดนเท แสดงว่าคุณมีเพื่อนชื่อ กล้วย

กล้วย คืออีก 1 สมาชิกของทริปนี้ ที่อาศัยอยู่พม่าอยู่แล้ว แพลนที่ร่างๆไว้ ก็เขานี่ละที่จัดการ แต่เรามารู้อีกทีว่า นางติดงาน จะออกมาเจอเราได้อีกที ก็ช่วงบ่าย ตอนนี้เรากับบาสไม่ต่างจากสุนัขถูกปล่อยวัดเลย เพราะตอนแรกกะชิวๆ เพราะมีเจ้าถิ่น นำทาง แต่เรามีเวลาอยู่ที่นี่ไม่เยอะ แผนที่วางไว้ก็ต้องดำเนินต่อไป เราโชคดีที่..ที่นี่มีแท็กซี่ให้เลือกขึ้นเต็มไปหมด แต่ที่ไว้วางใจก็ไม่พ้น Grab Taxi ซึ่งที่นี่ก็มีให้บริการเหมือนกัน สะดวกพอๆ กับบ้านเราเลย ทริปนี้ก็ใช้บริการ พี่ Grab เค้านี่ละ หายห่วงเรื่องเดินทางไปเลย ส่วนเรื่องราคาเท่าที่สังเกต Grab จะถูกกว่าที่โบกๆ ตามทางประมาณ 300-500 จ๊าดได้

Mingalaba ~~

แลนด์มาร์คแรกของทริปคือ ตลาดสก๊อต (Bogyoke Aung San Market) เพราะเนื่องจากเป็นทริปสะสมแต้มบุญ เลยมีความตั้งใจจะมาช็อปผ้าซิ่นนุ่งซักผืน ก่อนเข้าวัด ทำตัวเนียนๆ เป็นสาวเมียนมาร์ ระหว่างเดินเซอร์เวย์ฝั่งตรงข้ามตลาดสก๊อต ทำให้ได้เห็นวิถีชีวิต ของคนที่นี่

นุ่งโสร่ง ห่มผ้าซิ่น หน้านวลด้วย ทานาคา เป็นอะไรที่เห็นได้ทั่วไปจนชินตาเลยก็ว่าได้ เพราะไม่ว่าจะวัยไหน ก็ยังนิยมนุ่งผ้าถุงมากกว่าใส่กางเกงแบบเราๆ ซึ่งถือเป็นเอกลักษณ์ที่น่ารัก และดูรวมๆโคตรมีเสน่ห์เลย อีกอย่างที่สังเกตได้คือ คนที่นี่ชอบเคี้ยวหมาก วัยรุ่นบางคนก็เคี้ยว อารมณ์คงคล้ายๆ เราเคี้ยวหมากฝรั่งอ่ะ เป็นเรื่องปกติมาก

_____________________________________________________

การเดินทาง สนามบินย่างกุ้ง – ตลาดสก๊อต : Taxi 8,000 จ๊าด (190 บาทไทย)

ถนนสองข้างทางก็เต็มไปด้วยพ่อค้า แม่ขาย ของขายก็มีตั้งแต่เครื่องบิน ยันเรือรบ อันนี้เว่อร์! ติดโม้ตลอด !

ส่วนใหญ่ที่สังเกตก็จะเป็นจำพวกของกิน ขนม ผลไม้ และพวกของเก่า ปกติพวกอาหาร ขนม จะมีพลังงาน มนต์สะกดดึงดูดเราให้เข้าไปลิ้มลองมากนะ แต่ที่นี่ชั่งใจแล้ว ชั่งใจอีก บอกเลย… น้องยังไม่พร้อมลอง

เสน่ห์อีกอย่างของคนที่นี่ คือความเรียบง่าย และยิ้มกันโคตรง่าย เดินไปไหนก็มีคนส่งยิ้มให้ตลอด  ทำให้คนเห็นอย่างเราก็อดยิ้มไม่ได้ ภาพนี้ก็เป็นอีก 1 โมเม้นต์ที่ชอบมากๆ ดูแล้วก็เดาไม่ยาก ว่าน้องกำลังอ้อน เพราะต้องการ อะไรสักอย่าง

ท๋าด๊าาาา……. ตื้อเท่านั้น ที่ครองโลกลูกเอ้ย !! อ้อนจนสำเร็จจนได้ น้องได้เล่นโทรศัพท์ของคุณแม่แล้ว

เมืองยิ้ม ไม่ได้มีแค่สยามนะ รู้ยั้ง? คนพม่าเขาก็ยิ้มง่าย ยิ้มเก่ง และยิ้มหวานเหมือนกัน

แต่บางมุม บางคน ก็ยากเหลือเกินที่จะยิ้มออก

มาที่นี่ สิ่งที่เห็นได้อย่างหนาตาอีกอย่างคือ เหล่านักเรี่ยไร ซึ่งมีทุกรูปแบบ บ้างก็มาในรูปแบบสามเณร เดินถือบาตรมาขอ money แบบที่เป็นแม่ชี นุ่งห่มสีชมพู ปลงผม เดินส่งเสียงบอกบุญ ขอรับบริจาค หรือแม้กระทั่งนั่งตามมุมตึก ก็มีเยอะมากพอๆ กัน ซึ่งเราไม่สามารถนิยามได้จริงๆ ว่าจะเรียกว่าอะไร ณ จุดนี้ก็ต้องแล้วแต่จิตศรัทธาของแต่ละคนนะคะ

“Feel Restaurant”

ด้วยความเมื่อย เหนื่อยล้า จากสัมภาระบนบ่า รวมทั้งร่างกายที่ “ยังไม่ได้น๊อนนน” ตอนนี้ท้องก็เรียกร้องหาอาหารแล้ว เวลาก็จวนที่เจ้าถิ่นอย่าง กล้วยจะมาแล้ว เรานัดกันที่ “Craft Cafe” บนถนน Nawaday Street และมาต่อมื้อเที่ยงกันที่ “Feel Restaurant” ร้านอาหารท้องถิ่นชื่อดังของชาวพม่า เราเลือกไปสาขา Pyay Lan (west) Ward ที่นี่มีอาหารพื้นเมืองให้เลือกเยอะมาก ร้านใหญ่ บริการดี ที่สำคัญดูสะอาด และเป็นมิตรกับหนังกระเพราะบางๆของเรามาก แอบกระซิบบอกอีกนิดสำหรับลูกค้า Air Asia ที่นี่เค้ามี Privilage นะจ้ะ ง่ายๆ แค่โชว์ Boarding Pass เอง!!!

**ร้าน Feel มีหลายสาขา เลือกที่สะดวก ที่ชอบ หรือที่ใกล้ ตามกำลังความหิวได้เลยจ้า

____________________________________________________________________

การเดินทาง จาก Craft Cafe – Feel Restaurant : Taxi 1,900 จ๊าด

(พี่ Grab มีให้กดโค้ดส่วนลดด้วย) เหลือ 900 จ๊าด (21 บาทไทย)

– ค่าน้ำและของกินเล่นระหว่างรอ กล้วย ที่ Craft Cafe : 13,970 จ๊าด (332 บาทไทย)

– ค่าอาหารมื้อเที่ยง ที่ “Feel Restaurant” : 17,115 จ๊าด (406 บาทไทย)

เติมพลังให้หนังท้องแล้ว ไม่รอช้า เป้าหมายต่อไป “Botahtaung Pagoda”

เคยได้ยินประโยคที่ว่า “จุดหมายไม่สำคัญ เท่าระหว่างทางไหม”

อยู่ๆประโยคนี้ก็ผุดขึ้นมา แต่เราว่ามันก็สำคัญพอๆกัน แต่ระหว่างทางอันนี้น่ารัก เพราะการนั่งแท็กซี่ที่นี่ นอกจากเรื่องลุ้นว่า จะเจอแท็กซี่เปิดแอร์ไหม (คนที่นี่ชอบขับรถไม่เปิดแอร์ แล้วเลือกเปิดกระจกแทน อันนี้ต้องเสี่ยงดวงเอา ว่าจะเจอแบบไหน ซึ่งเราเจอทั้ง 2 รูปแบบ) อีกเรื่องที่ต้องลุ้น ก็เรื่องมนุษย์สัมพันธ์ ซึ่งพี่แท็กซี่คนนี้น่ารัก ยิ้มแย้ม หัวเราะ ชวนคุย ที่ประทับใจที่สุดคือ แบ่งขนม อาจจะเพราะไอ้เสียงดูดขี้ฟันของพี่แก ที่ทำให้กระเพราะบาสทำงานอีกครั้งแหละ แกคงสัมผัสได้ เลยยื่นมาให้พวกเราถุงนึง มันคือ มะนาวเค็มแห้ง เหมือนบ้านเรานี่ละ

 “เจ – สุ – ติน – บา – แด” แปลว่า ขอบคุณ พวกเราหัวเราะชอบใจใหญ่ เพราะก่อนหน้านี้แอบแซวแกเรื่องเสียงจ๊วบๆ จ๊าบๆ ในช่องปาก ที่ดูจะเอร็ดอร่อยเหลือเกิน มาถึงตอนนี้เรากินแล้วลองทำบ้าง เพราะมันอาจจะเป็นการแสดงความอร่อยก็ได้ (มั้ง 555) จ๊วบๆ จิ๊บ จ้าบๆ จ๊วบ ถ้าทำอยู่ที่บ้านแม่คงตีปากเลือดซึมไปแล้ว แต่ตอนนี้ในรถมีแต่เสียงหัวเราะ  กับคำว่า “ซา – เกา – แน๋” ที่แปลว่า กินดี , กินอร่อย

_______________________________________________________

การเดินทาง จาก ร้าน Feel – Botahtaung : Taxi 2,700 จ๊าด (64 บาทไทย)

“Botahtaung Pagoda”

เจดีย์โบตาทาวน์ (บ้างเรียก โบตะตาว) เป็นอีก 1 สถานที่ยอดฮิต เพราะเป็นที่ประดิษฐานของเทพทันใจ (นัตโบโบจี) และเทพกระซิบ (เมี้ยะนานหน่วย) ตั๋วเข้าที่นี่ ก็ซื้อครั้งเดียว เข้าไหว้ได้ทั้ง 3 จุดเลย เป็นแบบโปสการ์ด ได้ของสะสมเพิ่มไปอีก ค่าเข้าก็อยู่ที่ 6,000 จ๊าด (142 บาทไทย) ต่อคน

** การเข้าวัด หรือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ของที่นี่ เคร่งครัดเรื่องรองเท้ามาก ห้ามใส่รองเท้าหรือถุงเท้าเด็ดขาด เพราะถือเป็นการไม่ให้เกียรติอย่างแรง รวมถึงการนุ่งน้อย ห่มน้อยด้วยนะจ้ะ

เข้ามาในโบตาทาวน์ได้แล้ว ได้เห็นสถาปัตยกรรมสีทองอร่าม ที่ออกแบบซ่อกแซ่กคล้ายเขาวงกตได้แล้ว

แต่……… เราไม่สามารถไปนั่งตั้งจิตอธิษฐานตามจุด ตามมุม ตามคนที่เขาเคยมาแนะนำไว้ได้ ! เพราะวันที่เราไปเขาปิดปรับปรุงจ้า แต้มบุญคงน้อยไปจริงๆ งื้อออออ…

เสียดายกับการปิดปรับปรุงได้ไม่นาน เจอรอยยิ้มนี้เข้าไป หายเป็นปลิดทิ้งเลยค่ะ น้องน่ารักเนอะ : )

“เทพทันใจ (นัตโบโบจี)”

ชาวพม่ามีความเชื่อที่ว่า ถ้าสร้างเจดีย์แล้ว จะต้องมีเทพคอยคุ้มครอง และนี่ก็คือเทพที่คุ้มครองเจดีย์โบตาทาวน์ค่ะ

การสักการบูชาเทพทันใจ

ให้นำธนบัตร 2 ใบ ม้วนเป็นกรวยซ้อนกัน (จะใช้เงินไทย หรือเงินพม่าก็ได้ แล้วแต่สะดวกเลยค่ะ) ตอนอธิษฐานให้นำธนบัตรที่ม้วนสอดไปในมือเทพแล้ว นำหน้าผากจิ้มไปที่ปลายนิ้ว แล้วตั้งจิตอธิษฐาน (ขอได้ข้อเดียวนะจ้ะ) เสร็จแล้วให้นำธนบัตรที่สอดไว้ออกมา 1 ใบ เก็บไว้เพื่อเป็นสิริมงคล แล้วคนทำพิธีจะให้ใบชนะเรามา แล้วให้เรานำผ้าไปคล้องคอเทพทันใจ ต่อด้วยลูบไม้เท้า 3 ครั้ง ก็เป็นอันเสร็จสิ้น

ด้านหน้าจะมีชุดเครื่องไหว้จำหน่ายด้วยนะ

ชุดเล็ก ราคา 5,000 จ๊าด (119 บาทไทย) ชุดใหญ่ 13,000 จ๊าด (308 บาทไทย)

ข้ามมาที่ฝั่งตรงข้าม กับเจดีย์โบตาทาวน์ ก็จะเป็นที่ประดิษฐานของเทพกระซิบ

“เทพกระซิบ (เมี๊ยะนานหน่วย)”

หลายคนเชื่อว่า ถ้ากระซิบขออะไร.. ก็จะสมหวัง

การสักการบูชา นอกจากบูชาด้วยกล้วยนากและมะพร้าว ที่มีจัดเป็นชุดขายอยู่ด้านหน้าทางเข้า คนก็ยังนิยมบูชาด้วยน้ำนม ข้าวตอก และดอกไม้ ราคาก็อยู่ที่ชุดละ 2,000 จ๊าด (47 บาทไทย) ได้ชุดเครื่องไหว้แล้ว ก็เดินเข้าคิวไปกระซิบขอพรกันได้เลยจ้าาา

เสร็จสิ้นภารกิจ ณ โบตาทาวน์

ภาพนี้อาจไม่สุภาพ แต่บ่งบอกได้ชัดเจนว่า การมาที่นี่คีบแตะ เวิร์คสุด ไม่ต้องคอยผุดลุก ผุดนั่ง ถอดถุงเท้า รองเท้า และสิ่งที่ขาดไม่ได้เลยคือ ทิชชู่เปียกจ้า เช็ดวนไป..

ได้เวลาเดินทางต่อ

ระหว่างทางก็มักมีอะไรเซอร์ไพรส์เราเสมอ ผ่าม!!!! โผล่พรวดพราดมาแบบนี้ ให้ทาย ตกใจไหม ??

“อกอีเปิ้ลจะแตก!!” 

“Shwedagon Pagoda”

ถ้ามาย่างกุ้ง แล้วไม่มาชเวดากอง ก็คงไม่ต่างอะไรกับการไม่ได้มา “พระมหาเจดีย์ชเวดากอง” นับเป็นเจดีย์คู่บ้านคู่เมืองของพม่าก็ว่าได้ เลื่องชื่อในความวิจิตร สวยงาม สีเหลืองอร่าม ตั้งตระหง่าน งดงาม ยากที่จะละสายตาจากจุดนี้จริงๆ ซึ่งที่นี่ก็จะมีลานอธิษฐานให้ไหว้พระขอพร เครื่องสักการส่วนใหญ่ ก็นิยมใช้ดอกมหาหงส์และใบหว้า

_____________________________________

ค่าเข้าชเวดากอง 8000 จ๊าด (190 บาทไทย)

รอบบริเวณเจดีย์มีพื้นที่กว้างมากกกก รอบๆเต็มไปด้วยพระพุทธรูป และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ผู้คนที่เข้ามาก็ล้วนเลื่อมใสศรัทธา บ้างก็มาไหว้พระขอพร บ้างก็มานั่งสมาธิ ในวันที่เราไปรู้สึกโชคดี เพราะได้เห็นกิจกรรมการกวาดลานเจดีย์ ซึ่งเราไม่แน่ใจว่าเป็นกิจกรรมที่เขาทำกันเป็นประจำอยู่แล้วหรือเปล่า ? แต่สิ่งที่สัมผัสได้คือ ทำให้ที่นี่สะอาด และคนทำยังได้บุญกุศลไปด้วย

นอกจากนี้ ยังมีโอกาสได้เห็นขบวนแห่ คล้ายๆ การแห่นาค ตามงานบวชในบ้านเรา แต่ที่นี่เป็นเด็ก ซึ่งเรามาหาข้อมูลภายหลัง เขาเรียกประเพณีนี้ว่า “ประเพณีปอยส่างลอง” หรือ งานบวชลูกแก้ว ประเพณีนี้จัดขึ้นเพราะต้องการให้ลูกหลาน ได้มีโอกาสบรรพชาเป็นพระภิกษุสามเณร เพื่อสืบทอดพระพุทธศาสนา

รอบบริเวณเจดีย์ยังมีพระประจำวันเกิด ให้เราได้รดน้ำด้วย ซึ่งแต่ละวันเกิดจะมีเทพเทวดา พระพุทธรูป และยังมีสัตว์ประจำวันเกิดอีกด้วย เราเกิดวันศุกร์ (เฏ้าจ่าเนะ) ก็จะเป็นรูปปั้นหนูหางยาว

วิธีการคือ เราไหว้พระ อธิษฐานแล้วให้รดน้ำที่พระพุทธรูปหินอ่อนก่อน แล้วตามด้วยเทพเทวดาที่ตั้งอยู่ด้านหลัง และจบด้วยสัตว์ประจำวันเกิด โดยให้รดน้ำจำนวนเท่าอายุตัวเอง + 1 ก็เป็นอันเสร็จสิ้น

พูดแล้วจะหาว่าเม้าท์… ไม่อยากจะบอกเลยว่า เรารดผิดด้วยแหละ ฮ่าๆ รดพระเสร็จ ดันไปรดสัตว์ต่อ  พี่กล้วยตะโกนมาจากไกลๆ “รดเทพก่อนโว้ยยยยยย”  ใครอ่านมาถึงตรงนี้ ก็สบายใจได้ ไม่ต้องหน้าแตกเหมือนอีเปิ้ลแล้วจ้าาา

ในที่สุดก็ได้รูปรวมกับเขาสักที

**มาชเวดากอง แนะนำให้มาช่วงบ่ายแก่ๆ หรือไม่ก็หัวค่ำ เพราะกลางคืนก็สวยไม่แพ้กลางวันเลย แต่ถ้ามาช่วงแดดร้อนจัดๆ จิตใจข้างในคุณอาจสงบ เย็นสบาย แต่เท้าอาจจะพองได้นะจ้ะ แล้วจะหาว่าเปิ้ลไม่เตือน 

“Street Food”

เย็นมากแล้ว เริ่มหิวแล้ว แต่ก่อนจะไปหาอะไรลงท้องแบบจริงจังแค่ไหน แค่ไหนเรียกจริงจัง..  ขอไปเดินเล่นที่ Street Food สักหน่อย เรานั่งแท็กซี่มาที่ 19th Street หรือแถวไชน่าทาวน์ เดินขึ้นไปฝั่งแม่น้ำก็จะเจอกับ Street Food เลย แต่เมื่อมาถึง ก็ทำได้แค่เดินถ่ายรูป เพราะไม่กล้าซื้ออะไรกินเลยจริงๆ ของที่ขายส่วนใหญ่ก็จะเป็นของกินเล่น ผลไม้ ลูกชิ้น ขนม หมาก พวกนี้..  ที่จริงมันไม่ได้น่ากลัว หรือดูไม่สะอาดอะไรขนาดนั้นนะ แต่แค่เราไม่มีความรู้สึกอยากกินแค่นั้น ตรงนี้น่าจะเหมาะกับนักชิม นักลองของแปลกมากกว่า คนธาตุเบาอย่างเราขอเบรกก่อน ไม่งั้นมีหวัง.. วิ่งเข้าห้องน้ำกันบันเทิงแน่ๆ

เมื่ออกหักจาก Street Food มา บุฟเฟ่ต์จะเยียวยาทุกสิ่ง กับมื้อเย็น ที่ร้านนี้เลย “O-Shabu Restaurant”ร้านตั้งอยู่บน Parami Road ติดกับร้าน Min Lan Seafood ใครที่กินอะไรยากๆ ไม่กล้าลองอะไรแปลกๆ ที่นี่จะดูแลหนังท้องคุณเองค่ะ เพราะรดชาติก็ชาบูบ้านเรานี่แหละ ก็แหงละ… เจ้าของเป็นคนไทยนี่นา เห็นภาพไม่ต้องงงนะคะ ว่าคนเมียนมาร์ไม่กินผักหรา ? เค้ากินค่ะ.. แต่เรา 3 คนไม่กิน!!! เมนูผักที่นี่ก็มี!!!

อิ่มแล้ว..ก็ได้เวลาพักผ่อน เจอกันใหม่พรุ่งนี้เช้าจ้า

______________________________________________

มื้อเย็นที่ O-Shabu Restaurant ค่าเสียหายอยู่ที่ 49,500 จ๊าด (หาร 3 ราคาราวๆ คนละ 392 บาทไทย)

Day 2 : 6 May 2018

“เกิดเป็นเปิ้ล โคตรลำบาก” อยู่ๆ บาสก็ตัดพ้อชีวิตแทนเราซะงั้น เพราะเช้านี้เราตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการลมพิษกำเริบ ยิ่งนับวันมันยิ่งเหิมเกริม ทำปากบวมเปร่ง มองตัวเองในกระจกนึกว่า แอนเจลีนา โจลี อันนี้กำลังปลอบใจตัวเอง!แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคแต่อย่างใด ไม่มีใครรู้จักเรา ไปค่ะ ลุยต่อ !!

ตื่นมาก็หิวเลย มื้อแรกของวันขอฝากท้องไว้ที่ Food Streat ในห้าง Junction City กับเมนูข้าวขาหมู ขึ้นชื่อว่าห้างสรรพสินค้า ความเจริญต้องมี และเราก็ได้เห็นไฮโซพม่าเดินขวักไขว่เต็มห้างไปหมด

_________________________________________________________

อาหารที่ Food Streat ราคาจะอยู่ที่ราวๆจานละ 4,500 จ๊าด (106 บาทไทย)

ราคาค่อนข้างเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน

“Bogyoke Aung San Market”

ขอวนกลับมาที่ ตลาดสก๊อต อีกครั้ง เมื่อวานยังเดินไม่หนำใจ ที่นี่ยังมีอะไรให้เราค้นหาอีกเพียบ รวมทั้งมุมถ่ายรูปเก๋ๆ ก็เยอะมากเช่นกัน ลั่นชัตเตอร์ให้นิ้วล็อคกันไปข้างนึงเลย!!

ถ้าจะทำกันขนาดนี้ ไล่เราออกจากเฟรมก็ได้ อีพี่กล้วย!!!! เทพขา….หนูอยากได้คนนี้ ไปกระซิบขอตอนนี้ทันไหมเจ้าคะ ?? แฮ่..

ชีพม่า หรือเรียกว่า ตีละฉิ่ง

บรรยากาศในตลาด นอกจากร้านขายของ อีกหลายๆ มุมเรายังได้เสพงานศิลป์ จากเหล่า artist เจ้าถิ่นอีกด้วย

รีวิวเที่ยวย่างกุ้ง (Yangon) รีวิวเที่ยวพม่า myanmar ด้วยตัวเอง

คนที่นี่เห็นได้ชัดเลยว่า รักการอ่าน เพราะตั้งแต่มา เดินผ่านตามร้านค้า ตามตึก ไม่เห็นร้านไหนดูโทรทัศน์เลย ส่วนใหญ่ก็จะเห็นภาพคนนั่งอ่านหนังสือซะมากกว่า

ตอกย้ำความรักการอ่านของคนที่นี่อีกสักภาพ อ่านจริงจังขนาดนี้ มากกว่า 8 บรรทัดแน่นอน

ของขายที่นี่ก็มีตั้งแต่หยก ยัน อัญมณี รวมทั้งพวกผ้าที่ขายเป็นเมตรๆ คล้ายสำเพ็งบ้านเรา ผ้าซิ่น ผ้าทอพม่า และงานฝีมือทั้งหลายแหล่ ราคาก็สามารถจับต้องได้ อย่างเมื่อวานก็ได้ผ้าซิ่นมานุ่ง สวยๆ แค่ผืนละ 150 บาทเอง

เหยื่อการตลาดที่แท้ทรู!! เห็นงาน Handmade เป็นต้องวิ่งใส่ ได้ย่ามเขียวใบจิ๋ว มา 1 ใบ ในราคา 3,000 จ๊าด (71 บาทไทย) ราคาน่ารัก แต่ที่น่ารักยิ่งกว่าคือ แม่ค้าร้องเพลงลอยกระทงได้ โคตรคูลเลยป้าาาา

~ลวย ลวยกาทวล ลวย ลวย กาทวล ก็จะน่ารักประมาณนี้

ช็อปให้สุด แล้วมาหยุดถ่ายรูปในคอนเซ็ปท์ที่ว่า….. เท่ ไม่มีจะแด๊ก!!! แฮ่

อย่างที่บอกว่า ที่นี่มีมุมให้ถ่ายรูปชิคๆ บานเลย เหมาะแก่การรัวชัตเตอร์ ทำสต๊อกดิสเพลย์เล่นๆ มาก

“Holy Trinity Anglican Church”

เดินย้อนลงมาฝั่งตลาดสก๊อต ก็จะพบกับ โบสถ์คริสต์นิกายแองกลิกัน เป็นสถาปัตยกรรมแบบโคโนเนียล ที่เก่าแก่ที่สุดในย่างกุ้ง ตัวโบสถ์เป็นอิฐสีน้ำตาลแดง ถ่ายรูปขับผิวดีนักแล ที่สำคัญคือเข้าฟรี!!!

“Freedom Cafe”

หลังจากเดินถ่ายรูปจนเริ่มล้า ได้เวลาเติมของหวานให้ร่างกายด้วยเมนู cool..cool กับคาเฟ่เล็กๆ แต่น่ารัก

“Freedom Cafe” ตั้งอยู่บนถนน 32nd Street ความประทับใจแรก นอกจากไอเย็นจากแอร์ที่โหยหามาตลอดค่อนวัน ก็การเปิดเพลงไทยในร้านนี่ละจ้า “อิ้งค์ วรันธร” ก็มา..

บรรยากาศร้านด้านล่างจะเป็นโต๊ะนั่ง กับบาร์นั่งห้อยขา แต่เราและเพื่อนทำการทยานร่างขึ้นชั้น 2 เลยค่ะ เพราะข้างบนเป็นแบบโต๊ะญี่ปุ่น นั่งพื้น  ไม่รอช้ากางเมนูดังพรึ๊บ!! จัดน้ำปั่น อาหารกินเล่น คนละอย่าง 2 อย่าง จุดนี้.. หื้มม ม ฟิน !

_________________________________________________

ค่าอาหาร เครื่องดื่ม “Freedom Cafe” ทั้งหมด : 17,115 จ๊าด (406 บาทไทย) หาร 3 ก็สบายๆ เลยค่ะ

มีความบังเอิญ เหมือนสีธงชาติพม่า ไปอีก..

ใครเหนื่อยล้าจากการเดินเท้า ชมรอบๆเมือง แนะนำมานั่งพักชิวๆได้เลยค่ะ คุณจะผ่อนคลายจนลืมไปเลยแหละ ว่าเวลาเดินอยู่..

“พระนอนตาหวาน”

มาถึงตอนนี้ ทริปเราก็จวนเวลาจะสิ้นสุดแล้ว ก่อนกลับเลยขอแวะไปไหว้ พระตาหวาน หรือ พระพุทธไสยาสน์เจาทัตยี เพื่อความเป็นสิริมงคลก่อนกลับไทยซะหน่อย

ภาพวาดลายธรรมจักรที่ฝ่าพระบาทพระตาหวาน รายล้อมไปด้วยรูปมงคล 108 ประการ แสดงถึงโลกทั้ง 3 คือ อากาศโลก สัตว์โลก และสังขารโลก

รีวิวเที่ยวย่างกุ้ง (Yangon) รีวิวเที่ยวพม่า myanmar ด้วยตัวเอง

ทริปไหนไม่มีวีรกรรม แสดงว่า เราไม่ได้มาด้วยกันค่ะ!!

บาส : “มึงปวดท้องตอนไหนก็ได้ แต่มึงจะมาปวดตอนเรียกแท็กซี่แล้ว ไม่ได้!”

ณ จุดนี้ เราไม่ไหวแล้วค่ะ ตอนนั้นอยู่ข้างทางด้วย จัดแจง ให้พี่กล้วยอยู่ถ่วงเวลาแท็กซี่ แล้วบอกแกมบังคับบาส ให้พาเราไปเข้าห้องน้ำ!!

เรียบร้อยค่ะ.. พี่กล้วยบอก  “กูเสียค่ารอมึง……..!! 1,000 จ๊าด” เพราะพี่แท็กซี่รอนาน เริ่มเกรี้ยวกราดแล้ว ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว รอเราได้ขนาดนี้ งั้นดีลให้พาไปเอาของที่พัก แล้วไปส่งสนามบินต่อเลยแล้ว ไป..ไป ไป เหมารถ!!

เราคำนวนเวลากว่าจะถึงสนามบินก็ร่วม ชั่วโมงครึ่ง ณ จุดนี้ต้องขอบคุณเทคโนโลยี ที่สามารถเช็คอินผ่านโมบายแอพของ Air Asia ได้ สะดวก รวดเร็ว เช็คอินแล้วก็นั่งรถหายห่วงได้เลย

มาย่างกุ้ง มีลุ้นทุกย่างก้าวจริงๆ  เรามาได้ทันเวลาพอดี เลยเดินเชิดๆ สวยๆ เข้า Gate ใสๆ แต่ก็ไม่วาย กระเป๋าเจ้ากรรมดันขาดต่อหน้าประชาชีจ้าาาา ปั๊วะะะะ!! เปิ้ล ก็คือเปิ้ล ไม่อาย แต่เสียดาย ขึ้นเครื่องได้เลยสั่งอาหาร ของทาง Air Asia ย้อมใจมันซะเลย เกี่ยวกันไหม? เออ.. เกี่ยวหน่อยเหอะ ก็อยากกินอ่ะ

รีวิวเที่ยวย่างกุ้ง (Yangon) รีวิวเที่ยวพม่า myanmar ด้วยตัวเอง